Blog o grach otome i visual novel.
Twórcy próbują mi wmówić, że w tej ścieżce był jakiś straszny wilk, ale jak dla mnie Tifalia adoptowała sobie labradora XD. W każdym razie już w grze podstawowej żałowałam, że Liyan, czyli właściciel Cheers i przedstawiciel rasy fenrirów w jednym, nie był dostępnym love interest. Uwielbiam archetyp genki i taki pozytywny, otwarty i zaangażowany społecznie…
Uwaga: w grze pojawia się motyw samobójstwa, przemocy seksualnej, okaleczenia, morderstwa, kazirodztwa. To nie będzie łatwa dla mnie recenzja. Głównie dlatego, że poruszane w niej wątki są naprawdę ciężkie. Wręcz mroczne. Tymczasem scenarzyści przedstawiają je bardzo powierzchownie. Trochę komicznie. Niebezpiecznie lawirując na krawędzi przypadkowej parodii. Trudno było mi się więc wczuć miejscami w klimat. Dosłownie,…
Uwaga: Cinderella Phenomenon Evermore to fandisc, więc zawiera mnóstwo spoilerów z poprzedniej części. Nie czytajcie dalej, jeśli nie znacie gry podstawowej i nie chcecie sobie zepsuć niespodzianki. Fritz to jedna z postaci, która moim zdaniem rozpaczliwie potrzebowała tej kontynuacji. W wersji podstawowej gry był w zasadzie „wielkim nieobecnym”, który pojawił się tylko na początku i…
Czasami jest tak – i dotyka to zwykle młodych autorów, choć nie zawsze – że twórca daje się oczarować swojej własnej kreacji postaci. Niestety, taki romans z literackim tworem przeważnie odbija się czkawką na samej fabule i ścieżka Fritza (a właściwie to Fritzgerald Aiden Levertona) jest na to doskonałym przykładem. Jeśli dodamy do tego jeszcze…
Kiedy zobaczyłam, że z Ignisa jest taki chodzący archetyp – rudowłosy, energiczny tsundere, co ciągle woła, aby karmić go mięsem, to nie miałam wobec jego ścieżki zbyt wielkich oczekiwań. Szykujmy się na festiwal wtórności – pomyślałam. Szybko jednak okazało się, że moje pozbawione entuzjazmu nastawienie, było absolutnie błędne. Motyw jedzenia, a właściwie pożerania, faktycznie będzie…