Blog o grach otome i visual novel.
Uwaga: ze względu na to, że „Obey me!” nie posiada indywidualnych ścieżek postaci (a jedynie krótkie scenki fabularne z kart kolekcjonerskich) nie jest to recenzja konkretnej historii, ale ogólna analiza postaci w oparciu o dostępne w aplikacji rozdziały. (Zawiera spoilery!). Na potrzeby recenzji zakładam również, że MC to kobieta, ale w grze jest zupełna dowolność,…
Uwaga: w grze pojawia się motyw z przemocą i uzależnieniami. Po sympatycznym wampirze Elliocie pomyślałam sobie: „dobra, idźmy za ciosem… miejmy ścieżkę drugiego krwiopijcy za sobą!”. O ile jednak w przypadku pierwszego bawiłam się wyjątkowo dobrze, tak tym razem trafił mi się love interest w stylu wrednego dupka. Takiego, przez którego bohaterka często (i ja…
Dzisiejszą recenzję, będzie sponsorowała literka „N” – jak „niekonsekwencja”. Tak, w wielkim skrócie, mogłabym podsumować cały ten wątek, bo chociaż działo się w nim dużo, to miało się wrażenie, że wszystkie te postaci jakoś tak się bezradnie miotały po fabule. Zwłaszcza Shiraishi, w przypadku którego twórcy do samego końca nie potrafili się zdecydować: jaki on…
Laceaga Darhal to w zasadzie pierwszy z elfów, którego poznajemy w grze. Przybywa na Edric, rodzinną wyspę bohaterki, aby znaleźć dla Duliae Laushusta (bardzo wpływowego w Gha’alian typa) „tajemniczą przyprawę”. A choć stara się przepytać MC jak może (głównie groźbami i warczeniem), to i tak odnalazł ją za późno. Okazuje się bowiem, że Alenca (=…
Jako trzeci wybrałam świat trefl. A tam czekał już na mnie kolejny młodzieniec, podający się za chłopaka MC, z nowym zaburzeniem społecznym. Problemem Kento (w odróżnieniu od Shina) nie jest izolowanie się od ludzi, ale niezdolność do poprawnego odczytywania ich emocji czy przewidywania reakcji. Twórcy sprytnie ukryli tą kwestię pod hasłami takimi jak „logika” –…