Blog o grach otome i visual novel.
Bohaterka gry „Amnesia” nigdy nie należała do moich ulubionych, ale brałam poprawkę na to, że dziewczyna sporo przeszła i może być przez to nieco… hm… hm… zagubiona. Eufemistycznie rzecz ujmując. Tym razem postanowiono jednak ewidentnie wystawić moją próbę na cierpliwość, bo jej decyzje i zachowanie było tak irracjonalne, że często miałam absolutne WTF na twarzy….
Ścieżka Akito należała do tych z najbardziej emocjonujących w podstawowej grze Norn9 i pamiętam, że nawet mnie wzruszyła. Byłam więc bardzo ciekawa, jak potoczyły się dalsze losy naszej kuudere księżniczki oraz tego wybuchowego tsundere – i czy po tych wszystkich przebojach, trudnej przeszłości i dawnych ranach udało się im znaleźć odrobinę spokoju. Okazuje się, że…
Już wcześniej moja sympatia do Rin lawirowała na wyjątkowo niskim poziomie, ale w tej ścieżce twórcy postanowili najwidoczniej zadać mi kolejne ciosy, bo to była chyba najgorsza wersja MC z dotychczasowych. Miała być piękną, potężną i skupioną na misji Księżniczką Piekieł. Dostałam nastolatkę, która ślepo zauroczyła się celebrytą… i to za jedną filiżankę herbaty. No…
Wybaczcie mi to sformułowanie, ale jakbym miała tak podsumować jednym słowem, to historia Kento należy do „najnormalniejszych” w całym fandisku. Ot, bohaterowie mierzą się ze zwykłą prozą życia. Nie ma więc tu miejsca na jakieś większe dramy czy emocjonalne zawirowania. Kento dalej przygotowuje się do swojego wyjazdu do Londynu, a bohaterka postanawia nie zostawać w…
Psioczyłam w ścieżce Itsukiego, że Mikoto straciła cojones i transformowała się w domowego kurczaka. Tutaj co prawda zachowała swoją odwagę i zimną krew, ale nie obeszło się bez kilku śmiesznostek. Mam przez to wrażenie, że scenarzyści trochę męczyli się przy wymyślaniu contentu dla tego fandisku. Zupełnie jakby nie do końca potrafili utrzymać spójność wykreowanej wizji…