Blog o grach otome i visual novel.
Twórcy próbują mi wmówić, że w tej ścieżce był jakiś straszny wilk, ale jak dla mnie Tifalia adoptowała sobie labradora XD. W każdym razie już w grze podstawowej żałowałam, że Liyan, czyli właściciel Cheers i przedstawiciel rasy fenrirów w jednym, nie był dostępnym love interest. Uwielbiam archetyp genki i taki pozytywny, otwarty i zaangażowany społecznie…
(Uwaga: Wiem, że po ujawnieniu swojej prawdziwej postaci, nasz główny love boy zmienił imię na Ralida, ale tak się już do jego wcześniejszego miana przyzwyczaiłam, że będę go używać w tym tekście. Sorki za utrudnienia!). A teraz do rzeczy! Jakbyście mnie zapytali, o czym jest ta ścieżka, to chyba nie potrafiłabym odpowiedzieć… Poważnie, jeśli potrzebowałam…
Różne rzeczy w grach otome już widziałam. Komedie, tragedie, toksycznych love interest, przygnębiające bad endingi, pokrzepiające happy endingi… Były też różne typy postaci: demony, zwierzęta, magowie, lalki… Ale, że kiedyś przyjdzie mi przechodzić ścieżkę, w której główną postacią jest różowy pokemon, tego – przyznaję – nie przewidziałam. Zwłaszcza że jak już pojawiają się tego typu…
Czasami dobrze napisana postać potrafi udźwignąć na swoich fikcyjnych barkach cały scenariusz i uratować fabułę. Nie ma znaczenia czy mówimy o książce, filmie czy komiksie. I tak było w przypadku Shiratsukiego, bo – powiedźmy sobie szczerze – cały konflikt w jego ścieżce opierał się na jednym, smętnym nieporozumieniu i to nie takim, którego nie dałoby…
Rozpisałam się już na temat tego, co myślę o ścieżkach kanonicznych w wątku Allana, nie będę więc powtarzać tych samych wniosków, a zainteresowanych serdecznie zapraszam do tamtej recenzji. Zamiast tego przejdę od razu do konkretów i pozwolę sobie wyrazić wątpliwość, czy była chociaż jedna osoba, która wątpiła w to, że to właśnie Jupiter będzie ostatnim…