Blog o grach otome i visual novel.
(Uwaga: Wiem, że po ujawnieniu swojej prawdziwej postaci, nasz główny love boy zmienił imię na Ralida, ale tak się już do jego wcześniejszego miana przyzwyczaiłam, że będę go używać w tym tekście. Sorki za utrudnienia!). A teraz do rzeczy! Jakbyście mnie zapytali, o czym jest ta ścieżka, to chyba nie potrafiłabym odpowiedzieć… Poważnie, jeśli potrzebowałam…
Kiedy zasiadałam do tej ścieżki, spodziewałam się najgorszego. Po pierwsze: nie lubię wszelakiej maści ossanów i wątku dużo starszego partnera, który tatusiuje naszej MC. Zwłaszcza że takie opowieści prawie zawsze bazują na imponowaniu dobrami materialnymi i rzekomą dojrzałością. Po drugie: wątek Usuiego miał bardzo kiepskie recenzje na różnych otomkowych blogach. Uzbroiłam się więc i przygotowałam…
Różne rzeczy w grach otome już widziałam. Komedie, tragedie, toksycznych love interest, przygnębiające bad endingi, pokrzepiające happy endingi… Były też różne typy postaci: demony, zwierzęta, magowie, lalki… Ale, że kiedyś przyjdzie mi przechodzić ścieżkę, w której główną postacią jest różowy pokemon, tego – przyznaję – nie przewidziałam. Zwłaszcza że jak już pojawiają się tego typu…
Kiedy przechodziło się ścieżkę Criusa w podstawowej grze, trudno było nie oprzeć się wrażeniu, że facet miał zwyczajnego pecha. W sensie był ciekawie napisaną i zaprojektowaną postacią, ale przez to, że jego historia wprowadzała nas niejako w założenia „even if TEMPEST”, to nie spędziliśmy z nim zbyt wiele czasu, a na dodatek dość szybko zniknął…
Naprawdę nie przesadzę, że to najdurniejsza ze wszystkich opowieści, a przecież konkurencja jest ostra, bo mam tu m.in. w zestawieniu gościa, który atakuję naszą MC i kocha tylko swoją siostrę albo takiego, który gnoi bohaterkę za to, że ta ma czelność być w żałobie po śmierci jedynej przyjaciółki… W czym nawet tam, o zgrozo, działo…