Blog o grach otome i visual novel.
Uwaga: w grze pojawia się motyw samobójstwa, przemocy seksualnej, okaleczenia, morderstwa. Co tu się właśnie wydarzyło? XD Postacie takie jak Sharaku, to zwykle dla mnie 100% sukcesu. Uwielbiam cynicznych, pyskatych, nieco pragmatycznych i pewnych siebie typów. Tymczasem, paradoksalnie, o wiele bardziej podobała mi się problematyka tej ścieżki niż przedstawiony w niej romans. Czyli w zasadzie…
Heroiczna opowieść o tym, jak cukierki uratowały królestwo… No i w zasadzie mogę kończyć swoją recenzję, bo już wszystko podsumowałam. No dobra, trochę taki koślawy żart mi wyszedł. W każdym razie na trzeci rzut zabrałam się za ścieżkę Luciena, która fabularnie przenosi nas na chwilę przed ślubem naszej pary. Innymi słowy, wyścig o tron trwa….
Ah, Lucien… poczciwy, wierny, kochany Lucien… W każdej z możliwych ścieżek spotykało go prawdziwe piekło. Chociaż, jakby się tak zastanowić, to cierpiał już od prologu. Najpierw dowiadujemy się, że był prześladowany przez braci i to do tego stopnia, że o mało przez nich nie umarł z głodu i zapomnienia, zamknięty w archiwum – przez co…
Nie wiem czemu, ale jakoś najsmutniejsze ścieżki w tej grze, to zarazem te najfajniejsze. Il Fado de Rie to aniołek o bardzo dźwięcznie brzmiącym imieniu, który całe dnie spędza w swoim pokoju w kawiarni. I to bynajmniej nie z powodu nieśmiałości. Po prostu jest tak skupiony na swojej konsoli i naprawdę trudno o większego fana…
Uwaga: ścieżka Dantego spoileruje również historię Nicoli, dlatego jeśli nie chcecie sobie zepsuć zabawy, zacznijcie najpierw od tamtego wątku! Powiem szczerze, że w życiu nie sądziłam, że opowieść o mafii może być taka… no… nudna? Nie jestem fanem takich motywów, wyidealizowanego przedstawiania organizacji przestępców, ale to nawet nie moje prywatne podejście do prawa było tutaj…