Blog o grach otome i visual novel.
Już wcześniej moja sympatia do Rin lawirowała na wyjątkowo niskim poziomie, ale w tej ścieżce twórcy postanowili najwidoczniej zadać mi kolejne ciosy, bo to była chyba najgorsza wersja MC z dotychczasowych. Miała być piękną, potężną i skupioną na misji Księżniczką Piekieł. Dostałam nastolatkę, która ślepo zauroczyła się celebrytą… i to za jedną filiżankę herbaty. No…
Kiedy przechodziło się ścieżkę Criusa w podstawowej grze, trudno było nie oprzeć się wrażeniu, że facet miał zwyczajnego pecha. W sensie był ciekawie napisaną i zaprojektowaną postacią, ale przez to, że jego historia wprowadzała nas niejako w założenia „even if TEMPEST”, to nie spędziliśmy z nim zbyt wiele czasu, a na dodatek dość szybko zniknął…
Jakimś czasie na redditowym kanale poświęconym grom otome pojawił się wątek, w którym gracze wpisywali najromantyczniejsze — ich zdaniem – ścieżki, jakie kiedykolwiek przechodzili. I zgadnijcie co? Chyba żadna nie była tak często wymieniana, jak ta Minamoto no Yoritomo. Mnie jednakże trudno się z tą opinią nie zgodzić, bo gdyby nakręcono na jej podstawie jakąś…
Recenzję zacznę nietypowo, bo od pożalenia się, że niepotrzebnie zaufałam różnym poradnikom i zaczęłam przygodę z Even If Tempest od tej ścieżki. Gra zbudowana jest bowiem w taki sposób, że w pierwszej kolejności musimy wybrać kartę „Siły” lub „Sprawiedliwości”, które prowadzą nas kolejno do historii Sir Cirusa albo Inkwizytora Tyrila, nim w ogóle odblokujemy pozostałych…
Uwaga! Charade Maniacs to gra, która polega na szukaniu antagonistów ukrytych w grupie love interest. Jeśli nie chcecie psuć sobie zabawy z przechodzenia gry – proszę nie czytajcie dalej tego tekstu. Ścieżka Dazaia to jedna z tych, które naprawdę powinniśmy przechodzić najpóźniej, jak się tylko da. Głównie dlatego, że po niej nie zostaje już wiele…