Bad Ending
Jak wskazuje bezpośrednie tłumaczenie, to po prostu „złe zakończenie” np. takie, w którym nasza postać ginie lub nie udaje się jej zdobyć serca wybranka.
Bish / Bishounen
Z japońskiego to termin oznaczający pięknego, młodego mężczyznę.
CG (Computer Graphics)
W przypadku gier otome/visual novel często przez CG mamy na myśli specjalną ilustrację, która – niczym w prawdziwej książce – obrazuje nam najważniejsze sceny w odróżneniu od zwykłych dialogów z „gadającymi głowami”. CG często mają swoje odrębne galerie podzielone np. na postaci.
Chibi
Styl artystyczny. Postacie przedstawione są jako małe, urocze, z dużymi oczami i głową nieproporcjonalnie większą do tułowia. Słowo wywodzi się z japońskiego slangu i oznacza tam po prostu kogoś lu coś niskiego. Od czasownika: 禿びる (chibiru).
Common Route
Główna, neutralna i często wprowadzająca ścieżka, w której poznajemy postacie i świat przedstawiony. Często dokonujemy w trakcie niej wyborów, które potem skierują nas na ścieżkę konkretnej postaci. Długość common route różni się w zależności od gry. Zobacz również: Route.
Fandisc / Fandisk
To inaczej dodatkowa zawartość do jakiejś gry zawierająca zwykle nowe ścieżki, bonusowe historie, romanse z postaciami, które wcześniej były niedostępne itd. Jak wskazuje nazwa, fandiski są skierowane właśnie do fanów danej serii i wymagają znajomości podstawki, by się w nich połapać. Czasami w fandiskach znajdujemy też epilogi lub stanowią rodzaj sequelu, np. fandisk do „Cinderella Phenomenon” opowiada o wydarzeniach mających miejsce 2 lata później, po głównej fabule, a dla odmiany „Collar x Malice -Unlimited-” opisuje niekanoniczne wydarzenia z bad endingu. Nie ma jednak na to reguły.
Fanserwis lub fan serwis
Element dzieła (często przesadnie erotyczny), który w szerszym kontekście nie ma żadnego znaczenia dla fabuły, ale ma po prostu sprawić przyjemność odbiorcom, np. fanserwisem nazwiemy scenę, w której popularna postać pokazuje kawałek nagiego ciała czy kadrowanie skupiające się na jej bieliźnie lub biuście.
LI (Love Interest)
Przeważnie, choć nie zawsze, jeden z panów, o którego uwagę będziemy zabiegać. (Na angielskich stronach możecie się też spotkać z określeniem „bachelor”, czyli po naszemu „kawaler”).
Zwykle gry posiadają „wspólną ścieżkę” = common route, która następnie rozgałęzia się na rozdziały poświęcone konkretnej postaci, czyli LI właśnie. Nie jest to jednak regułą i mocno zależy od mechaniki danej produkcji (np. w grach od Voltage tylko prolog jest wspólny, a cała reszta to już konkretne drogi).
W grupie dostępnych LI pojawia się często kilka archetypów, które w grach otome cieszą się największa popularnością np. przyjaciel z dzieciństwa, starszy i dojrzały facet, robiący za figurę „ojca” czy typowy samiec-alfa. Te typy osobowości posiadają wśród fanów swoje specyficzne nazwy, a ich bardziej szczegółowy opis znajdziecie TUTAJ.
MC (Main Character)
To inaczej protagonistka, główna postać, z której perspektywy będziemy poznawali historię.
W dawnych grach wizerunki kobiecych postaci pozbawione były oczu, aby rzekomo łatwiej było identyfikować się z taką bez-twarzową i bezosobową postacią. Obecnie dominuje jednak typ z wyraźnie naznaczonymi cechami charakteru, domyślnym imieniem oraz celem (np. Tiana z „Beastmaster and princes” chce zostać sławnym trenerem zwierząt, a Heejung Kim z „Dandelion – Wishes brought to you” chce zdobyć uznanie w oczach surowej matki).
Osobiście preferuję ten drugi rodzaj, bo mam wtedy wrażenie, że faktycznie czytam o postaci literackiej, a nie śledzę losy jakiegoś niedorobionego placeholderu. Na szczęście scenarzyści powolutku uczą się coraz lepiej kreować bohaterki pod kobiecą, a nie męską publikę, stąd już rzadziej spotykamy bezmyślne, pustakowate panny w opałach. Co nie znaczy, że gdzieniegdzie jeszcze nie uchowały niedobitki…
OELVN (Original English Language Visual Novel)
Gry zrobione przez Zachodnie studia, w języku angielskim. Często różnią się również stylem, który znacznie odbiega od typowo komiksowego, do której przyzwyczaił nas japońskie produkcje. Przykłady: Changeling, Cinders, Cinderella Phenomenon, czy Ebon Light.
Postacie poboczne
Grupa postaci, które zazwyczaj zaliczają się do przyjaciół, współpracowników albo rodziny MC i LI. Nie da się z nimi nawiązać bliższej relacji, ale bywają cennym źródłem informacji. W starszych grach otome utarło się, że bohaterka była zazwyczaj sama vs postaci panów (konwencja „haremu”). W nowszych produkcjach przeważnie ma już jednak jakąś tam przyjaciółkę czy koleżankę. Nie jest więc jedyną przedstawicielka płci pięknej w całej grze. Co znowu, w moim odczuciu, jest lepszym rozwiązaniem. Lubię jak w danym tytule pojawiają się staruszkowie czy rodzeństwo. Świat przedstawiony nie jest wtedy taki pusty.
Route
Termin ten odnosi się do fabuły poświęconej konkretnej postaci lub wątkowi. Dla przykładu każdy Love Interest może mieć osobny route, z innymi zakończeniami i problemami. Możemy też natrafić na „friendship route”/”family route” – bez romansów albo takie, które skupiają się tylko na głównej bohaterce. Zobacz również: Common Route. Uwaga! Na blogu używam terminu „ścieżka” zaczerpniętego z innych gatunków gier, np. ścieżka przyjaźni, co moim zdaniem pasuje do „rozgałęziającej się”, niczym droga, fabuły i mechaniki gier vn oraz otome.
Seiyuu
Czyli z japońskiego 声優, czuyli aktor głosowy / voice aktor.
Sprite
Obrazek rastrowy, zwykle w grach otome przedstawiający konkretną postać, używany w systemach grafiki dwuwymiarowej (w odróżnieniu od modelów w systemach 3D). Sprity w visual novel często są wykorzystywane jako „gadające głowy”. Animacja postaci jest wtedy bardzo uproszczona, np. ogranicza się do ruszania ustami, mrugania, czy zmieniających się na twarzy emocji.
True Route/End
Kanoniczna, najważniejsza dla fabuły ścieżka, która powinna odkrywać przed nami już wszystkie sekrety lub zagadki. W przypadku gier otome, aby ją odblokować, często musimy najpierw ukończyć wątki innych postaci. Dopiero wtedy staje się dostępna. Bywa również, że true route to ta, która należy do „chłopaka z plakatów” – głównego love inetrest reklamującego dany tytuł. Bo chociaż gry otome często pozwalają nam wybrać sobie dowolny obiekt westchnień, to na potrzebny późniejszych produktów np. seriali animowanych, twórcy decydują się na wskazanie tego „kanonicznego” bohatera.